Ζήτω η ελεύθερη διακίνηση ιδεών!

«Η «ελευθερία του Τύπου» είναι επίσης ένα από τα κυριότερα συνθήματα της «καθαρής δημοκρατίας». Και στο ζήτημα αυτό οι εργάτες ξέρουν, και οι σοσιαλιστές όλων των χωρών το έχουν παραδεχτεί εκατομμύρια φορές, ότι η ελευθερία αυτή είναι μια απάτη, εφόσον τα καλύτερα τυπογραφεία και τα τεράστια αποθέματα χαρτιού βρίσκονται στα χέρια των καπιταλιστών, και εφόσον διατηρείται η εξουσία του κεφαλαίου πάνω στον Τύπο, που εκδηλώνεται σ’ όλο τον κόσμο τόσο πιο καθαρά, πιο έντονα, πιο κυνικά, όσο πιο ανεπτυγμένος είναι ο δημοκρατισμός και το ρεπουμπλικανικό καθεστώς, όπως συμβαίνει λ.χ. στην Αμερική. Για να κατακτηθεί η αληθινή ισότητα και η αληθινή δημοκρατία για τους εργαζόμενους, για τους εργάτες και τους αγρότες, πρέπει πρώτα να αφαιρεθεί από το κεφάλαιο η δυνατότητα να μισθώνει συγγραφείς, να αγοράζει εκδοτικούς οργανισμούς και να εξαγοράζει εφημερίδες, και γι’ αυτό πρέπει να αποτιναχτεί ο ζυγός του κεφαλαίου, πρέπει να ανατραπούν οι εκμεταλλευτές, να κατασταλεί η αντίστασή τους. Οι καπιταλιστές αποκαλούσαν πάντα «ελευθερία» την ελευθερία των πλουσίων να γίνουν πλουσιότεροι, την ελευθερία των εργατών να πεθαίνουν από την πείνα. Οι καπιταλιστές αποκαλούν ελευθερία του Τύπου την ελευθερία των πλουσίων να εξαγοράζουν τον Τύπο, την ελευθερία να χρησιμοποιείται ο πλούτος για την κατεργασία και την παραποίηση της λεγόμενης κοινής γνώμης. Και στην περίπτωση αυτή οι θεματοφύλακες της «καθαρής δημοκρατίας» αποδεικνύονται στην πραγματικότητα θεματοφύλακες του πιο βρωμερού, του πιο αργυρώνητου συστήματος της κυριαρχίας των πλουσίων πάνω στα μέσα διαφώτισης των μαζών, αποδεικνύονται απατεώνες που ξεγελούν το λαό, που με καλοφτιαγμένες, όμορφες, μα ολότελα ψεύτικες φράσεις αποσπούν την προσοχή του από το συγκεκριμένο ιστορικό καθήκον της απελευθέρωσης του Τύπου από το ζυγό του κεφαλαίου. Αληθινή ελευθερία και ισότητα θα υπάρχει στο καθεστώς που οικοδομούν οι κομμουνιστές. Σ’ αυτό δε θα υπάρχει η δυνατότητα πλουτισμού σε βάρος των άλλων, δε θα υπάρχει η αντικειμενική δυνατότητα να υποτάσσεται ο Τύπος ούτε άμεσα ούτε έμμεσα στην εξουσία του χρήματος, και τίποτε δε θα εμποδίζει τον κάθε εργαζόμενο – ή ομάδα εργαζομένων ανεξάρτητα από τον αριθμό της – να έχει και να ασκεί το δικαίωμα χρησιμοποίησης των κοινωνικοποιημένων τυπογραφείων και του κοινωνικοποιημένου χαρτιού».

Λένιν, «Απαντα», τόμος 37, σελ 495 – 496, ομιλία στο 1ο Συνέδριο της 3ης Διεθνούς

Περί ελευθερίας τύπου ο λόγος… Παραθέτουμε κάποια κείμενα που αναδημοσιεύτηκαν τον Ιούλιο του 2008 στο forum του ιστοτόπου ΡΕΣΑΛΤΟ και είχαν να κάνουν ακριβώς μ’ αυτό το θέμα:

Η διατεταγμένη ελευθερία ή η ελευθερία των «εγκάθετων»

Φυσικά, αυτοί που φωνάζουν σήμερα για «ελευθερία του Τύπου» είναι οι υπάλληλοι του καθεστώτος, κάθε χρώματος. Υπάρχουν, βεβαίως και πολλοί δημοσιογράφοι που εξακολουθούν να ζουν με αυτή την αυταπάτη. Οι περισσότεροι από δαύτους, είναι ενταγμένοι σε κομματικές σκοπιμότητες και εννοούν με τη λέξη «ελευθερία» της δικής τους ελευθερία, αυτή της καθεστωτικής και μικροκομματικής υπαλληλίας.

Πάρτε για παράδειγμα το σκάνδαλο ζήμενς.

Εδώ η «ελευθερία» είναι περιφραγμένη με τα καθεστωτικά κάγκελα: Μέχρι εκεί που δεν αμφισβητείται το σύστημα. Γι’ αυτό κανένας από τους εραστές της ελευθερίας του Τύπου δεν θέτει την ουσία των σκανδάλων. Η «ελευθερία» που παρέχουν τα ΜΜΕ είναι η «ελευθερία» της παραπλάνησης και της απάτης, η «ελευθερία» ανάμεσα στις αντιμαχόμενες οικονομικές, κομματικές και δημοσιογραφικές κλίκες του καθεστώτος. Η «ελευθερία» σε κάθε μηχανισμό και υπηρεσία και σε κάθε «παπαγαλάκι» και «εγκάθετο» να διαρρέει «πληροφορίες», «φήμες», επιλεκτικά «στοιχεία» στον ένδο-καθεστωτικό πόλεμο.

Πέραν αυτής της «ελευθερίας» των οικονομικών και κομματικών κλικών και των «εγκάθετων» προβοκατόρων διαφόρων μυστικών υπηρεσιών, δεν υπάρχει καμιά άλλη ελευθερία. Απαγορεύεται δια ροπάλου και μόνο η διατύπωση υπονοιών για το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα που αποτελεί τη μήτρα κάθε σκανδάλου. Η «ελεύθερη αγορά», η κερδοσκοπική αδηφαγία των οικονομικών αρπαχτικών και οι μηχανισμοί τους (πλανητικοί και εγχώριοι- και τα ίδια τα ΜΜΕ) που αποτελούν τους ΠΑΡΑΓΩΓΟΥΣ των σκανδάλων, της σήψης και της διάβρωσης, όλα αυτά μένουν στο απυρόβλητο από τους εραστές της απάτης: Της ελευθερίας του Τύπου και της άποψης.
Ακόμα αυτοί οι «εραστές» έχουν θάψει και τα 100 εκατομμύρια ευρώ που έδωσε η Ζήμενς για μίζες στα κόμματα!!!
Η «ελευθερία» είναι καναλιζαρισμένη στην «αποκάλυψη» κάποιων φουσκαλών. Τα «πυρά» είναι κροτίδες εκτός πεδίου, στην περιφέρεια: Άσφαιρα πυρά για θόρυβο, σύγχυση και παραπλάνηση. Τα τυχόν «θύματα» είναι στρατιωτάκια των αντίπαλων φατριών, παράπλευρες απώλειες του ενδοκαθεστωτικού πολέμου που έχει ανάψει για τα καλά για την ανασύσταση και τον έλεγχο του πολιτικού σκηνικού.

Κάθε στρατόπεδο προσπαθεί να «κάψει» τους αντιπάλους του:

α). Τα ισχυρά πλανητικά κέντρα και οι εγχώριοι «νταβατζήδες» την ηγετική κλίκα της κυβέρνησης και το περιβάλλον Καραμανλή.

β) Οι έσω-κομματικοί «εγκάθετοι» αυτών των κύκλων (μητσοτακέικο με τον Τατούλη στο γνωστό ανταρτοπόλεμο) στοχεύουν το ίδιο.

γ). Τα ίδια κέντρα υπονομεύουν και το Γ. Παπανδρέου. Χωρίς το γκρέμισμα και αυτού του κομματικού εμποδίου δυσκολεύει πολύ η κατάσταση για τους «νταβατζήδες», εξωτερικούς και εσωτερικούς. Και εδώ το «εκσυγχρονιστικό» παρακράτος και το μητσοτακικό παρακράτος κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος: «Εγκάθετοι» των πλανητικών κέντρων…

δ). Η κυβερνητική ομάδα προσπαθεί κι αυτή να «κάψει», με επιλεκτικές αποκαλύψεις και έχοντας ένα σχετικό έλεγχο της Δικαιοσύνης, τους αντιπάλους, εντός και εκτός του κόμματος. Ωστόσο μειονεκτεί σε τούτο: έχει εναντίον της την «ελευθερία» των ΜΜΕ, δηλαδή την «ελευθερία» των μηχανισμών και των φερέφωνων των ισχυρών οικονομικών κέντρων εξουσίας. Απλώς, ως κυβέρνηση έχει το πλεονέκτημα των χειρισμών, του αιφνιδιασμού και κυρίως το πλεονέκτημα της αδυναμίας των «νταβατζήδων» να επιβάλλουν άμεσα μια εναλλακτική κυβερνητική λύση της αρεσκείας τους.

ε). Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ είναι σε πιο δεινή θέση. Από τη μια πρέπει να αντιμετωπίσει τα πυρά του «εκσυγχρονιστικού» παρακράτους που έχει βαθιές ρίζες μέσα στο ίδιο το κόμμα και από την άλλη να κάνει και αντιπολίτευση στη Ν.Δ., να δείχνει δηλαδή ότι είναι κάτι άλλο (μια απάτη που δεν περνάει εύκολα στον κόσμο).
Τι να πρωτοπολεμήσει η ηγετική ομάδα: Την κυβέρνηση, τους «νταβατζήδες, το εσωτερικό «εκσυγχρονιστικό» κατεστημένο ή τη διατεταγμένη «εκσυγχρονιστική» τσόντα, το ΣΥΡΙΖΑ;
Έτσι, εδώ, οι πάντες πυροβολούν προς πάσα κατεύθυνση…

ζ). Τέλος, οι δύο «τσόντες» του καθεστώτος (ΛΑ.Ο.Σ και ΣΥΡΙΖΑ) επιχειρούν να μεγαλώσουν και να συμμετάσχουν σε κυβερνητικά σχήματα. Προς αυτή την κατεύθυνση λειτουργούν διατεταγμένα, ως «εγκάθετοι» των οικονομικών κέντρων εξουσίας. Την πολυδιάσπαση επιδιώκουν και τις πολυκομματικές κυβερνήσεις. Το ιδεολογικό τους όχημα είναι το γνωστό καθεστωτικό παραμύθι: «Ο δικομματισμός», τα «κακά» και η σήψη του δικομματισμού. Αυτός ο «αριστερός» καθεστωτικός» μύθος αποτελεί σήμερα και το πολιτικό σλόγκαν του Κρατατζαφέρη!!!
Δεν υπάρχει καμιά σήψη του δικομματισμού. Η σήψη είναι ΣΥΝΟΛΙΚΗ, όλου του πολιτικού συστήματος, των κομμάτων του και των θεσμών του.
Επιλεκτικά, λοιπόν, κτυπήματα και από τις τσόντες. Τις τρίχες τις κάνουν τριχιά και ηθικολογούν ασυστόλως και παραληρηματικά. Με θεσμολαγνεία αχαλίνωτη ο «αριστερός» ΣΥΡΙΖΑ και φημολογίες αποκρουστικές ο έτερος «εγκάθετος», προβοκατόρικος πόλος: Ο ΛΑ.Ο.Σ. Ο πρώτος πλαγιοκοπεί κυρίως το ΠΑΣΟΚ και ο δεύτερος τη Ν.Δ….

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια κινείται η «ελευθερία» των ΜΜΕ. Και είναι πιο ελεύθεροι αυτοί που εξυπηρετούν τους σχεδιασμούς των «νταβατζήδων»: πλανητικών και εγχώριων…

Μια «ελευθερία» όχι απλώς καθεστωτική, αλλά και διατεταγμένη. Και πάνω σε αυτή τη σκακιέρα κινούνται, σαν πιόνια, και πολλοί «ανεξάρτητοι» δημοσιογράφοι των μπλοκ!!!

[Δημοσιεύτηκε στις 12/7/08 από το χρήστη Παλαίμαχος»

[Παρακάτω, αναδημοσίευση από http://www.antinews.gr/?p=2728#comments  ]

* Ο Μαρτιγόπουλος εκτελεστικός Διευθυντής της COSMOTE είναι ΠΑΣΟΚ.
* Ο Βουρλούμης πρόεδρος του ΟΤΕ, δεν θυμάμαι να είναι Ν.Δ. απλά είναι φίλος του Αλογοσκούφη.
* Ο Γερμανός, πωλητής, ουδέποτε ήταν κατά μεριά της δεξιάς. Εντελώς το αντίθετο, μάλιστα (ΚΚΕ)
* Ο Αλογοσκούφης ήταν ΚΚΕ Εσωτερικού και τώρα υπουργός.
* Ο Λιάπης ο μόνος δεξιός της υπόθεσης, ήθελε να σουβλίσει τον Βουρλούμη, αλλά δεν τον άφηνε ο Ρουσόπουλος.
* Ο Ρουσόπουλος ήταν ΚΚΕ Εσωτερικού και τώρα υπουργός.

«Πάντως, στις δημοσκοπήσεις και στις διαφημίσεις κυριάρχησαν -και κυριαρχούν- οι… αποσπασθέντες και αποσχισθέντες της Β΄ Πανελλαδικής [άλλη αμαρτωλή ιστορία κι αυτή…]. Πρόχειρα αναφέρω τους δημοσκόπους, Μαυρή, Βερναρδάκη, Φανάρα [του τελευταίου τα ΜΜΕ του άλλαξαν και τόνο στο επώνυμο…] .. Η νεολαία του ΚΚΕ εσ. είχε το όνομα ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος. Στη Β’ Πανελλαδική Διάσκεψη της νεολαίας [στις αρχές του 1978, αν θυμάμαι καλά], έγινε μια διάσπαση, όπου η πλειοψηφία αποχώρησε [ή μάλλον “την αποχώρησαν”, αφού η μειοψηφία παρέμεινε πιστή στο κόμμα] παίρνοντας το όνομα ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος Β’ Πανελλαδική.
Είχαν μια κάποια παρουσία για κάποια χρόνια, κυρίως στα πανεπιστήμια, έβγαζαν και το περιοδικό “Αγώνας”. Μετά χάθηκαν. Κάποιοι έβγαλαν τον “Σχολιαστή”, κάποιοι άλλοι τις “Θέσεις” και πάει λέγοντας. Απ’ τις τάξεις της πέρασαν αρκετοί: οι του Ιού της Κυριακής, ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, ο Γιάννης Μηλιός [Θέσεις], οι δημοσκόποι που λέγαμε πιο πάνω, ο Παν Παν, πρόεδρος -αν δεν απατώμαι- της ΕΡΤ επί Σημίτη, και άλλοι πολλοί δημοσιογράφοι, καθηγητές…», (Χρ. Μόρφος).
«Δεν φανταζόμασταν ότι εκείνοι οι τύποι, που τούς είχαμε για πλάκα τότε, θα κυβερνούσαν κάποτε – σήμερα .. Πάντως, συμμετοχή -εμμέσως- στο club έχει και το ΚΚΕ, με τον Ντίνο το Ρουτζούνη, τότε Γραμματέα της Οργάνωσης Σπουδάζουσας Αθήνας της ΚΝΕ, νυν ιδιοκτήτη της ΚΑΠΑ Research, σημαντικού παίχτη επί εποχής Σημίτη, που όπως έμαθα έχει γίνει βαρύ πεπόνι. (Σ.σ. Να προσθέσω τον Θεοδωρικάκο, πρωην Γραμματεα της ΚΝΕ, στην GPO).
.. Ρηγάς, κομματικός και καθόλου αιρετικός υπήρξε ο Κώστας Σπυρόπουλος, διευθυντής ειδήσεων του ΑΝΤ1 επί σειρά ετών, όπως και οι Βασίλης Λυριτζής (της γνωστής οικογενείας Λυριτζή – Οικονόμου) και Μπάμπης Παπαπαναγιώτου, αμφότεροι γνωστοί ραδιοφωνικοί παραγωγοί και με αξιόλογη τηλεοπτική παρουσία.
Σύντροφοί τους, ο Νίκος Φίλης, διευθυντικό στέλεχος πλέον της “Αυγής”, ο Νίκος Μεγγρέλης της ΝΕΤ, δημοσιογράφος με ιδιαίτερη έφεση στα διεθνή και διπλωματικά θέματα, και ο Θανάσης Γεωργακόπουλος, που δοκιμάζει να συνδυάσει δημοσιογραφική και πολιτική καριέρα, αφού παραμένει στέλεχος της ΑΕΚΑ, της πολιτικής κίνησης που αποχώρησε από το Συνασπισμό και συνεργάζεται με το ΠΑΣΟΚ.
Στο Ρήγα φοίτησε μέχρι το 1978, αλλά διαφώνησε και αποχώρησε, και ο Χρήστος Μαχαίρας, υπεύθυνος ειδήσεων παλιότερα του FLASH, διευθυντής σήμερα της ΝΕΤ 105,8 και παρουσιαστής εβδομαδιαίου talk show της κρατικής τηλεόρασης, ενώ δυναμική είναι και η παρουσία των Ρηγάδων των καταλήψεων που στελέχωσαν τη “Β’ Πανελλαδική”.
Ένας από αυτούς, ο Θανάσης Τσεκούρας, στέλεχος σήμερα των ειδήσεων της ΝΕΤ, βρέθηκε προ καιρού στη θέση του διευθυντή της εφημερίδας “Εξουσία”, ενώ ο Βαγγέλης Δεληπέτρος, εκπρόσωπος τότε της οργάνωσης στην ΕΦΕΕ, εργάζεται στην “Ελευθεροτυπία”, αλλά εξακολουθεί να “συνδικαλίζεται”, καθώς είναι μέλος του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ.
Γνωστότερος, πάντως, απ’ όλους επρόκειτο να γίνει ο Γραμματέας της “Β’ Πανελλαδικής” του Κολλεγίου Αθηνών, γνωστός κατά (δημοσιογραφικόν) κόσμον και ως… Αλέξης Παπαχελάς.
Εκεί, πάντως, που οι Πανελλαδικάριοι “πήραν όλο το χαρτί” ήταν στο χώρο των εταιρειών ΜΕΤΡΗΣΕΩΝ ΚΟΙΝΗΣ ΓΝΩΜΗΣ – οι Γιάννης Μαυρής και Χριστόφορος Βερναρδάκης ίδρυσαν την V-PRC, ο Στράτος Φανάρας τη Metron Analysis…
Ας υπογραμμισθεί τέλος και η εντονότατη παρουσία στα media πλήθους ευρωκομμουνιστριών – αγωνιστριών, αφού, ως γνωστόν, ο Ρήγας λειτούργησε επί έτη ως στέγη και του ωραίου φύλου. Η Χριστίνα Πουλίδου του “Επενδυτή”, η Χρύσα Ταβουλάρη του “Ελεύθερου Τύπου”, η Αννυ Ποδηματά του “Βήματος”, αλλά και η Ινώ Αφεντούλη, που μετακόμισε στις Βρυξέλλες (*), είναι μερικές μόνο από τις κυρίες του ΚΚΕ εσωτερικού που δραστηριοποιήθηκαν στο χώρο του Τύπου.—————-
(*) Στα κεντρικά του ΝΑΤΟ. Οι Ρηγάδες είχαν πάντα στενή σχέση με τηνς “βαθειά εξουσία”, ήταν γόνοι υπηρετών της. Πολιτικών, διπλωματών, στρατιωτικών, τεχνοκρατών, ανωτέρων δημοσίων υπαλλήλων κ.λπ», (Προφήτης).
*****

ΕΠΙΜΥΘΙΟΝ

“Υπάρχουν δυο ειδών επαναστάτες. Αυτοί που πιστεύουν σε έναν άλλο πολιτισμό και θέλουν να ανατρέψουν το σύστημα και αυτοί που είναι εκτός του συστήματος και των απολαβών του και θέλουν απλώς να το καταλάβουν για να μετάσχουν κι αυτοί στο παιχνίδι. Φοβούμαι πως η Αριστερά σήμερα κατάντησε να είναι το δεύτερο είδος”, ΧΡΟΝΗΣ ΜΙΣΙΟΣ

[Δημοσιεύτηκε στις 13/7/08 από το χρήστη Θάλεια]

Οι μεταλλάξεις!!!

Φαίνεται ότι ο «προφήτης» έχει ζήσει τις «θύελλες» των ευρωκομμουνιστικών σπασμών της καθεστωτικής ενσωμάτωσης και τις ιστορικές μεταλλάξεις των «εξτρεμιστών» όχι μόνο του ΚΚεσ., αλλά και πολλών «αριστεριστών»: Μαοϊκοί, τροτσκίζοντες κ.λπ: μήπως και από αυτούς δεν έχουν γεμίσει τα ΜΜΕ και άλλα Ιδρύματα;;;

Πράγματι, όποιος έχει ζήσει τους κοινωνικούς και πολιτικούς σπασμούς εκείνης της εποχής αντιλαμβάνεται πολύ καλά αυτή τη διαδικασία ενσωμάτωσης της ροζ «αριστεράς» και το πώς μεταλλάχτηκε σε σύγχρονη «νέα δεξιά»!!!

Αυτό που εδώ είναι αναγκαίο να τονιστεί είναι τούτο: Πριν φθάσουν σε αυτή τη σημερινή άθλια κατάσταση, αναθεώρησαν το μαρξισμό, τη θεωρία και πράξη του σοσιαλιστικού κινήματος. Μέσα από αυτή την αναθεώρηση των σοσιαλιστικών ΑΡΧΏΝ, της θεωρίας και πράξης του αριστερού κινήματος, οδηγήθηκαν, ιδιαίτερα μετά την πτώση του σοβιετικού εκτρώματος, στην ολοκληρωτική αποδοχή του καπιταλιστικού συστήματος, στην πλήρη ενσωμάτωση στις «αξίες» της «ελεύθερης αγοράς».

Μετά ο δρόμος ήταν ανοικτός και ελεύθερος. Τα οικονομικά κέντρα εξουσίας βρήκαν στο πρόσωπο αυτών των μεταλλαγμένων όχι μόνο το άλλοθι και τον εξωραϊσμό των εγκλημάτων τους, αλλά και τους πιο αποτελεσματικούς προπαγανδιστές των «αξιών» της παγκοσμιοποίησης.

Αυτό προσέδωσε και μεγάλη ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΑΞΙΑ στους μεταλλαγμένους: Πούλησαν με καλή τιμή την αριστερή τους καταγωγή, τους τυχών αγώνες τους και τα «αριστερά» τους ονόματα. Όλα τα πόστα καταληφθήκανε από αυτούς τους «προδότες»: ΚΚεσ., Πανελλαδικάριους, ανανήψαντες από το ΚΚΕ, μαοϊκούς (κυρίως του ΕΚΚΕ), τροτσκίζοντες και «αντιεξουσιαστές…

Ο Χρόνης Μίσιος το περιγράφει παραστατικά…

Φυσικά για μας δεν αποτελούν όλα αυτά καμιά έκπληξη. Τα έχουμε αναλύσει διεξοδικά και στο ΡΕΣΑΛΤΟ και παλιότερα στους «Νέους Στόχους». Από εκείνη την εποχή είχαμε αναλύσει αυτές τις καταστάσεις, ιδιαίτερα τη Β΄Πανελλαδική και είχαμε προδιαγράψει την πορεία τους.
Καλό, όμως, είναι να τα μαθαίνουν και οι νεότεροι, που μέσα στην απελπισία τους εγκλωβίζονται στις νέες πολιτικές απάτες που κατασκευάζονται…

Όλα, λοιπόν αυτά τα «αριστερά» απορρίμματα που έχουν επανδρώσει τους καθεστωτικούς μηχανισμούς, παίζουν σήμερα με τα σκάνδαλα, επικαλύπτοντας και παρασιωπώντας το απλό γεγονός ότι είναι ο καπιταλισμός το υπ’ αριθμόν ένα σκάνδαλο. Το υπ’ αριθμόν δύο είναι η δική τους θλιβερή και άθλια κατάσταση.

Και είναι τόσο υποκριτές Φιλισταίοι, αυτοί οι εραστές της «ελευθερίας του Τύπου» που αποκρύπτουν και επικαλύπτουν και τα κατωτέρω πασίγνωστα:

α). Στον καθυστερημένο ελληνικό καπιταλισμό δεν υπήρξε ΠΟΤΕ ελευθερία του Τύπου. Πάντα το κεφάλαιο από την αρχή «λάδωνε» τους πολιτικούς και χειραγωγούσε τον Τύπο. Ήδη το 1921 ο Μποδοσάκης χρηματοδότησε το Λαμπράκη, με 40.000 χρυσές λίρες, για να εκδώσει το «Βήμα» και τα «Αθηναϊκά Νέα»!!! Όλοι οι μεγαλοεπιχειρηματίες χρηματοδοτούσαν τα κόμματα και έλεγχαν τον Τύπο.
Αυτά είναι πασίγνωστα και οι ταρτούφοι της «Ενημέρωσης» κάνουν ότι τα αγνοούν και σχίζουν τα ιμάτιά τους για παρωνυχίδες του σκανδάλου ζήμενς!!!

β). Με την πάροδο του χρόνου και κυρίως κάτω από το μαστίγιο της «ελεύθερης αγοράς» των μονοπωλίων ο Τύπος και τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ έγιναν τα ίδια μεγάλες βιομηχανίες και πομποί προπαγάνδας και παραπληροφόρησης: Η δικτατορία της αγοράς.
Και αυτό καμώνονται ότι το αγνοούν τα μεταλλαγμένα «αριστερά» παπαγαλάκια που λειτουργούν πλέον και αυτά μέσα σ’ αυτή τη δικτατορία της αγοράς και τους μηχανισμούς (ορατούς και μυστικούς) των οικονομικών κέντρων εξουσίας…

γ). Σήμερα, σε ένα παγκόσμιο καπιταλιστικό καθεστώς υπερεθνικών εταιρειών, οι μίζες έχουν πάρει γενικευμένη και «ανταγωνιστική» μορφή. Κάθε βιομηχανικό ή χρηματιστηριακό μονοπώλιο, όσο ο ανταγωνισμός (μεταξύ των μονοπωλίων) οξύνεται τόσο «οξύνεται» και το καθεστώς της «μίζας», τόσο και γενικεύεται η εξαγορά και η υποταγή των πολιτικών, δημοσιογράφων κ.λπ.
Και αυτό, σαν τις μωρές παρθένες, κάνουν ότι το αγνοούν, ενώ το ζούνε καθημερινά και συμμετέχουν ενεργά!!!

δ). Μας πουλάνε παραμύθια «εξυγίανσης» και πολιτικής «κάθαρσης», αυτά τα δειλά στρατιωτάκια και δεν τολμούν, ακόμα και στο σκάνδαλο της Ζήμενε ,να αποκαλύψουν έστω και ένα επιχειρηματία του σκανδάλου. Ούτε λέξη π.χ για το μεγάλο «εθνικό εργολάβο», τον Κόκκαλη, που είναι βουτηγμένος στη ζήμενς και γνωρίζουν, ακόμα και οι πέτρες ότι έχει εξαγορασμένους πολιτικούς, δημοσιογράφους και πολλά άλλα.
ΑΙΔΩΣ ΑΧΡΕΙΟΙ!!!!

[Δημοσιεύτηκε στις 13/7/08 από το χρήστη Παλαίμαχος]

Explore posts in the same categories: Politics

Ετικέτες: πολιτική, ΜΜΕ, αριστεριστές, αυγή, δημοσιογράφοι, δημοσκοπήσεις, ελευθερία τύηου, κουμουνδούρου, λένιν

You can comment below, or link to this permanent URL from your own site.